Sleggjudómar

Ég er til allrar hamingju í vinnu þar sem ég get hlustað á tónlist að vild. Hingað upp á Mogga koma líklega 90% allra diska sem út eru gefnir á Íslandi og á mínu borði endar kannski um helmingur.

Eins og gefur að skilja er margt misgott, sumt algjör hörmung en annað sem kemur manni á óvart.

Hér að neðan eru nokkrir sleggjudómar eftir hlustun dagsins:

Þriðja leiðin - Elísabet Eyþórsdóttir, Börkur Hrafn Birgisson og Einar Már: Afskaplega máttlaus og tilgagnslítill diskur og textarnir opinbera e.t.v. bitleysi Einars Más sem ljóðskálds.

Stories - Siggi Pálma: Hvar á ég að byrja? Í umslaginu þakkar Siggi hljóðfæraleikurunum svona: Pálmi Gunnarsson, You made my hopes and dreams com alive, you are such a talented musician as well as a producer. Gulli Briem, thank you so much for giving my songs the steady touch you have. Agnar, They should make more keys on the piano for you. Still amazed how you do it," uhuhuh ... ég get ekki meir.

Rottweiler hundur - Bent: Afskaplega óþroskuð plata í flesta staði og gestarappararnir hafa fátt fram að færa. Ég bjóst við meiru frá Bent. Hann ætti kannski næst að eyða minni tíma á Sirkus, eins og fram kemur í textunum, og meiri tíma í hljóðverinu.

Frá heimsenda - Forgotten Lores:  Rappplata ársins. Ótrúlega vel unnin frá öllum hliðum séð og nú væri óskandi að sveitin næði sömu gæðum á sviði.

Þar sem malbikið svífur mun ég dansa - Jónas Sigurðsson: Líklega sú plata sem kemur manni mest á óvart á árinu, sérstaklega í ljósi þess að hér er um gamlan Sólstrandargæja að ræða. Veit hins vegar ekki hvernig þessi plata eldist en eftir eina hlustun gengur hún upp.

Athugasemdir

[frikki (IP-tala skráð) 21.12.2006 kl. 19:28]

bent segir ekkert um sirkus á disknum sínum